مقدمه هنگامی که
جنگ ایران و عراق در 31 شهریور ماه سال 1359، با تجاوز نیروهای عراقی به قلمرو سرزمین جمهوری اسلامی آغاز شد، صدام حسین آن را در راستای تداوم منازعه تاریخی اعراب و ایرانیان ارزیابی کرد و مدعی شد که کشورش بار سنگین پاسداری از حیثیت، امنیت و به طور کلی، منافع امت عرب را بر عهده دارد و در این راستا، حاضر شده است تا با درگیر شدن در جنگ، برای همیشه برادران عربش را از سلطه جویی این دشمن خطرناک و منفور، یعنی ایران برهاند. بر همین اساس، وی این جنگ را قادسیه دیگری نامید که یکبار دیگر، غرور و افتخار را برای اعراب به ارمغان خواهد آورد.
به تدریج و در طول هشت سالی که جنگ ایران و عراق در جریان بود، بیشتر
کشورهای عربی به طور مستقیم یا غیر مستقیم، هم بر آن تأثیر گذاشتند و هم از آن تأثیر پذیرفتند. در این میان، شیخ نشین های خلیج فارس بیشترین اثرگذاری و اثرپذیری را داشتند، به طوری که حتی این جنگ در رسانه های گروهی و محافل دانشگاهی از جنگ ایران و عراق به جنگ خلیج فارس تغییر نام پیدا کرد. در میان کشورهای عرب، اردن نخستین کشوری بود که از اولین روزهای جنگ، به طور رسمی، حمایت خود را از عراق اعلام کرد. همچنین، کشورهای کویت، عربستان، بحرین، قطر، عمان، امارات متحده عربی، مصر، مراکش، تونس و یمن شمالی نیز در طول جنگ تحمیلی عراق را مورد حمایت قرار دادند. تلاشهای صدام حسین برای تحریک احساسات ناسیونالیستی اعراب در جنگ با ایران از یکسو و پشتیبانی بیشتر کشورهای عربی از عراق از سوی دیگر، این پرسش را مطرح می کند که ناسیونالیسم عربی تا چه حدی بر جنگ ایران و عراق تأثیر داشته است ؟ پاسخ بدین پرسش با توجه به پیچیدگیهای خاص جنگ ایران و عراق، آن قدر ساده نیست که با پشتوانه مطالعاتی سطحی به دست آید جنگ عراق علیه کویت...
ادامه مطلبما را در سایت جنگ عراق علیه کویت دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : holydefence1396 بازدید : 107 تاريخ : يکشنبه 19 تير 1401 ساعت: 6:23